monumenta.ch > Ordericus Vitalis > Ordericus Vitalis, Historia ecclesiastica, p1, p2, XXVIII. Otto imperator. Edelredus Anglorum rex. Eventus varii in Anglia, Normannia et Burgundia.
Ordericus Vitalis, Historia ecclesiastica, LIBER PRIMUS., , XXVII. Hugo rex. Remense concilium. Gerbertus papa. <<< >>> XXIX. Uticensis coenobii restauratio. Francos et Normannos inter simultates. Claromontense concilium. Eventus varii usque ad annum 1138.
XXVIII. Otto imperator. Edelredus Anglorum rex. Eventus varii in Anglia, Normannia et Burgundia.
1 Anno ab Incarnatione Domini 1002, Otto imperator obiit, eique Henricus successit. 2 Dein 1024, Cono Augustus imperavit. 3 Cuius III anno Richardus II obiit, qui pro studio religionis pater monachorum appellari meruit. 4 Tunc Edelredo Edgari filio regnante, multa adversa surrexerunt in regno Angliae. 5 Nam Suenus rex Danorum cum ingenti classe Angliam invasit, et deficientibus ad eum Anglis, Edelredus rex cum uxore et filiis in Normanniam fugit. 6 Emma enim uxor eius erat soror Richardi Gunnoridae ducis Normannorum, et Rodberti archiepiscopi Rothomagensium. 7 Non multo post gentilis rex Suenus a sancto Eadmundo rege et martyre occisus est, et cadaver eius aromatibus conditum in Daciam delatum est. 8 Daci quippe adhuc pagani erant, et ferocis heri, cuius corpus Anglica humo sepultum contineri non potuit, morte perterriti fuerant. 9 Porro Edelredus rex, audita morte Sueni, natale solum protinus repetiit, et dictis atque promissis suos desertores sibi conciliavit, et in redivivos hostes, ut sese melius quam antea defenderent, animavit. 10 Cunutus autem filius Sueni contra suos valde indignatus est, quod fugissent, et nobile regnum Angliae iam sibi subactum muliebriter deseruissent. 11 Denique parata classe, cum Lacman rege Suavorum et Olavo rege Noricorum, in Angliam transfretavit et Lundoniam obsedit. 12 Ibi tunc Edelredus rex aegrotavit et mortuus est; et Edmundus filius eius cognomento Irneside, id est FerreumLatus, in regem levatus est. 13 Plerumque ab Anglis et Danis pugnatum est, victoriaeque sorte variante, multus sanguis utriusque partis effusus est. 14 Tandem industriis et solertibus viris pacem procurantibus, duo principes necessarium populis foedus pepigerunt. 15 Cunutus autem Christianus factus est, et Emmam Edelredi regis relictam cum medietate regni coniugem sortitus est. 16 Haec illi peperit Hardecunutum regem Anglorum, et Gunnildem uxorem Henrici imperatoris Romanorum. 17 Instigante Satana, qui lethaliter perturbare genus humanum iugiter satagit, Edmundus rex, post VII annos, fraude crudelis Edrici Streonae latrinis interiit; et Cunutus totam Angliam obtinuit, et usque ad mortem possedit. 18 Eduardum vero et Edmundum filios Edmundi, elegantes albeolos, in Daciam relegavit, et Sueno regi Danorum fratri suo, ut eos interficeret, mandavit. 19 At ille generosos et innocentes pueros nequiter necare contempsit, sed orta occasione regi Hunorum illos quasi nepotes suos obsides dedit. 20 Ibi Edmundus clito immatura morte obiit. 21 Eduardus vero Dei nutu filiam regis in matrimonium accepit, et super Hunos regnavit. 22 Edgarum vero Adelinum, et Margaritam reginam Scotorum, et Christianam sanctimonialem genuit; quos Eduardus Edelredi regis filius, postquam patrium ius adeptus est, accersiit, et veluti propriam prolem in Anglia benigniter educavit. 23 Anno ab Incarnatione Domini 1031, Rodbertus rex Francorum obiit, et Henricus filius eius, licet Constantia regina, et Rodbertus iunior frater, aliique Franci multum obstarent, auxiliante Rodberto duce cum robore Normannorum, Galliae regnum obtinuit, et XXIX annis regnavit. 24 Anno V regni eius, Rodbertus dux Normannorum in itinere Ierusalem apud Nicaeam Bithyniae urbem Kalendas Iulii obiit, et Guillelmus nothus filius eius, octennis puer, in ducatu successit, et L annis strenue tenuit. 25 In pueritia vero eius Normanni genuina inquietudine concitati rebellaverunt, et in sua viscera diu pugnantes, nimiam stragem nobilium et vulgarium perpetraverunt. 26 Nam Gislebertus comes Brionnae et Osbernus dapifer, Gualichelmus de Ferrariis et Hugo de Monteforti, Rogerius de Hispania et Rodbertus de Grentemasnilo, Turchetillus quoque ducis paedagogus, aliique plures interierunt mutuis ictibus. 27 Guido etiam Rainaldi Burgundionum ducis ex filia Richardi secundi filius, comes a Guillelmo duce constitutus, in illum rebellavit, multosque Normannorum, qui proni ad proditionem erant, promissis sollicitavit. 28 Quibus sibi consociatis, ducatum auferre duci sategit. 29 Unde coactus iuvenis dux Pexeium convolavit, ibique pronus ad pedes Henrici regis corruit, et ab eo contra maleficos proceres et cognatos auxilium petivit. 30 At ille, ut erat clemens, desolato adolescenti compatiens, robur exercitus Francorum excivit, et in Neustriam duci auxiliaturus perrexit. 31 Anno ab Incarnatione Domini 1039 Conradus imperator obiit, et Henricus filius eius XVII annis regnavit. 32 Anno IV imperii eius magna hominum mortalitas facta est. 33 Anno ab Incarnatione Domini 1047 apud Valesdunas acriter pugnatum est. 34 Sed Guido violentiam Henrici regis et Willelmi ducis ferre non valens, victus est, atque de bello cum suis non sine magno dedecore et detrimento fugere compulsus est. 35 His temporibus Bruno Tullensis episcopus legatione Lotharingorum fungens Romam abiit, et in via dum quadam nocte oraret, angelos cantantes audivit: Dicit Dominus: Ego cogito cogitationes pacis, et non afflictionis, etc. (Ier. XXIX, 11.) Bruno autem ad papam Damasum perveniens, honorifice ab eo susceptus est, et in senatu Romano cardinalis episcopus ordinatus est. 36 Erat enim pulcher et generosus, sapiens et facundus, et multis ornatus virtutibus. 37 Eodem anno Damasus papa defunctus est, et in Leonem papam electus est; qui sanctorum scita canonum passim restituere conatus est, quae iam transactis temporibus supradictorum regum et pontificum nimis deciderant, et pene a notitia hominum defluxerant. 38 Ipse igitur anno Domini 1050 Remis utile concilium tenuit, et de castitate iustitiaque ministrorum Dei tractavit, et salubria decreta, quae iam antistites et presbyteri nesciebant, renovavit. 39 Tunc ecclesiam Sancti Remigii Remorum archiepiscopi Kalendas Octobris, Herimaro abbate procurante, dedicavit, et corpus eiusdem praesulis transtulit; cuius solemnitas singulis annis primo die Octobris in Francia celeberrime fit.
Ordericus Vitalis, Historia ecclesiastica, LIBER PRIMUS., , XXVII. Hugo rex. Remense concilium. Gerbertus papa. <<< >>> XXIX. Uticensis coenobii restauratio. Francos et Normannos inter simultates. Claromontense concilium. Eventus varii usque ad annum 1138.
monumenta.ch > Ordericus Vitalis > Ordericus Vitalis, Historia ecclesiastica, p1, p2, XXVIII. Otto imperator. Edelredus Anglorum rex. Eventus varii in Anglia, Normannia et Burgundia.